Instrumenten Nederlands Politie Orkest verwoest
Bij een brand in een loods aan de Noodweg in Loosdrecht zijn twee opleggers vol kleding en muziekinstrumenten van het Nederlands Politie Orkest verloren gegaan. De politie vermoedt dat de brand is aangestoken. De brand ontstond even voor drie uur in de nacht van dinsdag op woensdag. Er zijn geen gewonden gevallen. Rond vier uur kon het sein brand meester worden gegeven. Wel was de brandweer daarna nog bezig met nablussen. Er moest zelfs een kraan aan te pas komen om de restanten van de loods neer te halen, zodat het zeker was dat het vuur echt was gedoofd.
Bovenstaand bericht was te lezen op 4 januari 2012 op de website van SBS6, Hart voor Nederland. Tsja, en dan sta je toch even raar te kijken als direct betrokkene. Juist nadat we net nieuwe instrumenten voor de slagwerkgroep aangeschaft hadden en ik in november 2011 ja gezegd had tegen de vraag of ik de nieuwe artistiek leider van de steelband wilde worden. Alle instrumenten van slagwerkgroep, steelband en orkest inclusief de vrachtauto’s in een keer totaal verbrand. Je weet toch even niet wat je overkomt als je een telefoontje krijgt met deze mededeling, eerst natuurlijk ongeloof en bij het zien van de beelden werd steeds meer duidelijk welk een drama ons getroffen had. Een gevoel van machteloosheid, net nu we met veel enthousiasme een nieuwe artistiek inhoudelijke koers waren ingeslagen stonden we in feite weer op een nulpunt. De reactie van de aangeslagen leden spraken boekdelen, een ramp…hoe nu verder. Ik weet dat er menig traantje weggepinkt is als je de enorme ravage zag die het verwoestende vuur had aangericht. De eerste repetitie na de brand…….was toch een beetje wezenloos en werd gebruikt om de nare ervaringen met elkaar te delen en elkaar te steunen.
Er gloorde die dag toch al een eerste lichtpuntje. We zouden ons niet laten kisten en proberen alles in het werk te stellen om alles dan maar weer van de grond af aan op te bouwen! In onze gedachten zou dat zeker 1 tot 1 ½ jaar gaan duren voordat we weer op het oude traject zaten. Onze manager Piet Linnebank toonde op dat moment een veerkracht en vechtlust die boekdelen sprak. Hij was een voorbeeld voor ons allen om niet bij de pakken neer te zitten. Met geleende instrumenten zowel voor de steelband (van de Mariniers) als slagwerkgroep (van muziekvereniging De Adelaar) konden we zo goed en zo kwaad aan de slag, Erg beperkt nog maar wel met een gezamenlijke wilskracht om zeker de ingeslagen weg te vervolgen en er wat van te maken. Als slagwerkgroep hadden we in december 2011 aangetoond dat we daarmee succes hebben. Door de brand zouden we dat niet willen loslaten.
De brand bleek achteraf ook een positief bijkomend aspect in zich te dragen. Het bestuur van de steelband, Herman Hulscher, Henk Habing en Jelle Piest heeft in samenwerking met Piet Linnenbank zich enorm ingespannen om de steelband formeel onder te brengen bij de organisatie van het Nederlands Politie Orkest, de slagwerkgroep was dat al wel maar de steelband niet. Achteraf gezien is dit de redding geweest van de steelband die toen nog autonoom was en niet meer in staat geweest zou zijn om op eigen kracht de brand te boven te komen, Het zou het einde van de steelband betekend hebben. Het gehele bestuur van het NPO, met met name voor mij als boegbeeld Foeke Wagenaar de voorzitter, heeft zich sterk gemaakt en voor het insluiten van de steelband in het NPO als volwaardige nieuwe artistiek loot aan de NPO stam en uiteindelijk is dit ook gelukt. Steelband en slagwerkgroep vormen nu één artistiek onderdeel binnen de NPO organisatie en dat is een enorme stap voorwaarts.
Het eerste halfjaar van 2012 hebben management en bestuur van NPO zich uit de naad gewerkt om alle gevolgen van de brand te analyseren, aan te pakken, met oplossingen te komen om de voortgang te garanderen en letterlijk de club weer nieuw leven in te blazen. Trots vertelde Piet een keer op de repetitie dat er al zicht was op nieuwe instrumenten voor zowel de slagwerkgroep als steelband, dat er een nieuwe oplegger voor slagwerkgroep en steelband aangeschaft was en er ook nieuwe flightcases gemaakt waren etc. Op de geleende instrumenten repeteerden we gewoon door met alle artistieke/instrumentale beperkingen van dien. Brok in de keel toen voor het eerst het nieuwe slagwerk en daarna steelband 
instrumentarium in het repetitielokaal stond en dat binnen 6 maanden na de brand, nadat eerdere er al een geheel nieuw slagwerkinstrumentarium was aangeschaft, ongelofelijk!!! Kortom we waren weer “boven jan en uit de as herrezen” en konden met goede moed en nieuw elan de ingeslagen weg weer oppakken. Dat we door de brand niet aan kwaliteit hebben ingeboet en ons uit het veld hebben laten slaan bleek wel tijdens de diverse optredens dit jaar o.a. in juni in Praag (kippenvel bij onze optredens en de reacties van het publiek en dat na zo’n moeilijke periode!), Vlissingen en marcherend tijdens Veteranendag, Vierdaagse Nijmegen en Airbone Mars Oosterbeek. Voor mijzelf kon ik, nadat het instrumentarium voor de steelband weer compleet was, nu echt beginnen aan de “ombouw” en nieuwe muzikale toekomst van de steelband en recent op 14 december 2012 in Margraten was ik enorm trots over de uitstraling, spirit, bezetting en inzet van de steelband (spelers) na de toch wel heel moeilijke periode waarin we langs een afgrond gescheerd zijn maar door vakkundige chauffeurs (bestuurders) op de weg zijn gebleven!
Ik ben slechts de artistieke leider van de steelband en slagwerkgroep maar kreeg vanuit de “kantlijn” toch ook een hoop zaken mee als gevolg van de eerdere brand. Diep respect heb ik dan ook voor de bestuursleden, Henk, Herman, Jelle en manager Piet. Als dank voor de door hen getoonde tomeloze enorme inzet aan deze titanenklus, maar ook voor het positivisme binnen de steelband zelf, heb ik in de zomer aan Rob Balfoort gevraagd of hij speciaal voor de steelband een nieuwe compositie wilde maken. Dat is Friends of Steel geworden en prachtige (ver) nieuwe (de) compositie die het karakter en de gevoelens voor mij vertolkt van de steelband na dit enerverende avontuur/rollercoaster in 2012. De opening begint in een koraal/hymne om nog even terug te grijpen naar de enorme mentale impact van de brand op de leden maar daarna barst het Caraïbisch feest los en doet ons de brand “vergeten” en swingen we de tent uit. Komend seizoen gaan we dit werk instuderen en straks bij de uitvoering zal dit werk altijd een bijzonder plekje in mijn hart krijgen. Onlangs heb ik tijdens een repetitie dit werk overhandigd aan het bestuur en manager, aan Jelle wat later omdat hij toen afwezig was. Straks mogen ook andere steelbands “all over the World” dit werk spelen en het zou mooi zijn dat inderdaad meerdere steelbands dit prachtige werk op de lessenaar leggen waardoor de legacy van onze steelband verspreidt wordt. Het werk staat voor mij ook synoniem met de veerkracht van spelers en management en de wijze waarop we met z’n allen deze tragedie te boven zijn gekomen.
Voor mij betekende het overhandigen van dit werk ook een “einde” aan de brand en al haar (emotionele) verwikkelingen. Mijn vizier staat nu geheel op de toekomst gericht. Niet dat ik minder emotie zou hebben, neen, de steelband en haar specifieke sound gaat mij aan het hart wekt bij mij zeer warme gevoelens op. en weet dit inmiddels enorm te waarderen. De durf van de groep om op het laatst in Margraten gehouden concert toch de nieuwe werken te spelen (die we pas na de zomer vakantie hebben kunnen instuderen!) en die ook nog goed aansloegen bij het publiek, brengen dan weer heel andere positieve emoties te weeg waarvan ik er de komende jaren samen met zowel de steelband als de slagwerkgroep nog vele van hoop mee te maken. Eerst maar de komende twee jaar hard werken om de steelband en slagwerkgroep artistiek inhoudelijk maar ook in entertainment en programmering verder te laten groeien.
Het blijft toch een prachtige ervaring en unieke mogelijkheid als we via aansprekende muziek het publiek aan ons weten te binden en te vermaken. En dat we met onze muziek kunnen bijdragen aan een positief imago en promotie voor de Nederlandse Politie en tevens de wereld om ons heen wat mooier kunnen kleuren, al was die voor NPO in januari 2012 wel erg vuurrood!, doet mij dan goed.